Σχόλιο για το μυθιστόρημα “H γοητεία μιας συντριβής”, (Καστανιώτης)

Το διαβάζεις και λες “ε, όχι ρε φίλε, αυτά δεν γίνονται!” Αμ, αν γίνονται, λέει; Αν δεν γίνονταν, αποκλείεται να είχε γραφεί το βιβλίο “Η γοητεία μιας συντριβής”. Πρόκειται για το μυθιστόρημα του οικονομολόγου Δημήτρη Μάρδα, απ’ τις σελίδες του οποίου περνούν ιστορίες ελληνικής τρέλας, παραλογισμού, συμφερόντων, αδιαφάνειας και διαφθοράς σε έναν από τους πλέον νευραλγικούς τομείς μιας χώρας: στον τομέα των κρατικών προμηθειών. Όσο και να πεις, κάτι ξέρει απ’ αυτά ο συγγραφέας. Ο Δημήτρης Μάρδας, καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Εμπορίου στο Υπουργείο Ανάπτυξης απ’ το 2000 έως το 2002 και Διευθύνων Σύμβουλος του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου απ’ το 2002 έως το 2004. Όπως γράφει και ο ίδιος στο βιογραφικό που δημοσιεύεται στο “αυτί” του βιβλίου, “Στο Υπουργείο Ανάπτυξης άρχισε να εργάζεται επί υπουργίας Νίκου Χριστοδουλάκη με υφυπουργό τη Μιλένα Αποστολάκη, συνεχίζοντας με υπουργό τον Άκη Τσοχατζόπουλο και υφυπουργό τον Χρήστο Θεοδώρου”. Νωρίτερα, απ’ το 1992 έως το 1994 είχε εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις Βρυξέλλες. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου ονομάζεται Δημήτρης Λάρδας και είναι Γενικός Γραμματέας Υπουργείου, αρμόδιος για το τμήμα προμηθειών, σε περίοδο που -προφανώς τεχνηέντως- δεν συμπίπτει χρονικά με εκείνη που ο Μάρδας κατείχε το ανάλογο πόστο. Προηγουμένως, ο πρωταγωνιστής έχει θητεύσει στην Κομισιόν. Έτσι, η “Γοητεία μιας συντριβής” είναι μια συρραφή ιστοριών απ’ τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο. Ενδιάμεσα, ο αναγνώστης θα βρει ένα σωρό ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες αναφορικά με τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επεξηγήσεις από το συγγραφέα, ώστε να τον βοηθήσει να αποκτήσει κάποιες βασικές σχετικές γνώσεις. Από τις σελίδες του περνούν δεκάδες άτομα με έναν πλούτο ονομάτων που θα έβρισκε κανείς στις πολυεθνικές Βρυξέλλες -Ντέιβιντ, Μικαέλα, Μάκης, Κλάους, Χόρχε, Άμπελ κλπ. Περνούν, επίσης, πρόσωπα με ονόματα και ιδιότητες που εύκολα δημιουργούν συνειρμούς: ο πρωθυπουργός Κιτσάκης, ο Κωτίδης, μεγάλο αφεντικό της Telcom, ο υπουργός τηλεπικοινωνιών Χατζημάνος, η δικηγόρος – υφυπουργός – φιλόδοξη – ανασφαλής – όμορφη αλλά όχι ιδιαίτερα ζεστή Ελεάνα Τσολάκη, ο υπουργός Νίκος Θεοδουλόπουλος, ο σπάταλος υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Τσορτζίδης, και πολλά ακόμη. Για όλα τα αγαθά και τα υλικά, ο συγγραφέας έχει μια ιστορία να αφηγηθεί. Από τα θρανία των σχολείων, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα χρονόμετρα για τις Ειδικές Δυνάμεις, τα τηλέφωνα, τα όπλα μέχρι τα υλικά για τα νοσοκομεία, ο Δημήτρης Μάρδας περιγράφει τα νήματα που συνδέουν τον τραγέλαφο των προμηθειών του δημοσίου. Παρεμβάσεις, παρατυπίες, λοβιτούρες και παλινωδίες. Συμπτωματικά, μια από τις ιστορίες που αφηγείται τη γνωρίζω από την αρχή της από πρώτο χέρι, από τον πρωταγωνιστή της. Είναι η ιστορία που οδήγησε (στην πραγματική ζωή) στην αποπομπή, ουσιαστικά, του Μάρδα από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, μια υπόθεση που θάφτηκε και ουδείς ξαναμίλησε γι αυτήν (εκτός απ’ τον Δον Κιχώτη φίλο μου και πρωταγωνιστή της, ο οποίος έχει δικαιωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αλλά παρακολουθεί κοντά δυο δεκαετίες την εταιρεία να αποτελεί διαχρονικό προμηθευτή του ελληνικού δημοσίου). Αυτό που πετυχαίνει ο συγγραφέας είναι ένας εξαιρετικός συνδυασμός προβληματισμού και χιούμορ. Εκεί που πας να αγανακτήσεις επειδή βλέπεις μπροστά σου την εικόνα της διαφθοράς, έρχεται και σου πετάει π.χ. τον κομψευόμενο βουλευτή Γιάπη και γελάς, γιατί καταλαβαίνεις σε ποιον αναφέρεται. Εκνευρίζεσαι με το πρόβλημα της κυρίας Ντοκούτα, συνταξιούχου εφοριακού, όσο φαιδρό και να ακούγεται: η γυναίκα θέλει να μετακινηθεί ο πάγκος του μικροπωλητή που της κλείνει όποτε έχει λαϊκή την είσοδο του γκαράζ της και δεν μπορεί να βγάλει το αμάξι της. Κι ενώ αρχίζεις να τη συμπονάς, εμφανίζεται ο Δημήτρης να την περιγράφει ως “κυρία με όχι ιδιαίτερα σταθερό βηματισμό, ευδιάκριτη δυσκαμψία και άλλα κινητικά προβλήματα” η οποία “οδηγούσε αυτοκίνητο με δίπλωμα θεωρημένο από γιατρούς!” ΟΚ, αυτή είναι η Ελλάδα που είπε και κάποιος γνωστός μας που μου διαφεύγει. Έτσι κυλά το μυθιστόρημα: από τις Βρυξέλλες στη Νικαράγουα κι από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη. Από τον εκνευρισμό στο γέλιο κι από την αδικία στις μικροχαρές της ζωής -γεννητούρια, βαφτίσια, οικογενειακές συγκεντρώσεις. Όλο αυτό δένει -παραλίγο να το ξεχάσω!- με μια γυναίκα γοητευτική, δυναμική, αποφασισμένη, γεννημένη survivor, που εμφανίζεται σαν τον κομήτη και εμπλέκεται με ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, chic light πορνεία και άλλα τέτοια μοιραία. Α ναι, εμπλέκεται και στις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου, αλλά όσα κι αν είναι τα προσόντα της, οι “απέναντι” είναι πιο δυνατοί. Είναι όλες οι ιστορίες που αναφέρονται στο βιβλίο αληθινές; Και τι έκανε ο Δημήτρης Μάρδας όσο καιρό ήταν στο υπουργείο, προκειμένου να αλλάξει την κατάσταση; Δεν σας λέω. Αν είστε στην Αθήνα, θα έχετε την ευκαιρία να τον γνωρίσετε αύριο Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου και να ρωτήσετε μόνοι σας. Από τις 12 το μεσημέρι έως τις 5 το απόγευμα θα βρίσκεται στον “Ελευθερουδάκη”, Πανεπιστημίου 11. Για γνωριμία και ερωτήσεις. (Πηγή: Protagon.gr)